Ewolucja przydomowych oczyszczalni

W poprzednim artykule poznaliśmy zalety bio-oczyszczalni, w której ścieki komunalne z gospodarstw domowych oczyszczane są do II klasy czystości wody, a zatem mogą stanowić źródło zaopatrzenia w wodę do celów hodowli zwierząt, rekreacyjnych (uprawiania sportów wodnych i kąpieli) oraz do hodowli większości ryb. Niniejszy artykuł przybliży nam zalety instalacji stanowiącej modyfikację biologicznej oczyszczalni ścieków, czyli oczyszczalni biologiczno-chemicznej. Rozwija ona proces mechanicznego i biologicznego oczyszczania nieczystości poprzez wprowadzenie do niego wysokoaktywnej substancji chemicznej (zwanej koagulantem), dzięki której z odpadów usuwane są związki fosforu. Konieczność taką wprowadziło rozporządzenie Ministra Środowiska z 18 listopada 2014 r. (Dz.U. z 2014 r. poz. 1800, weszło w życie z początkiem 2016 r.), a wynika ona z przyjętych przez Polskę zobowiązań międzynarodowych. Przepisy te nakazują ograniczenie emisji fosforanów gospodarstwom domowym położonym w granicach aglomeracji miejskich o wielkości pow. 100 tys. mieszkańców, narzucając de facto przydomowym oczyszczalniom warunki, na których pracują duże, komunalne oczyszczalnie.

Oczyszczalnie biologiczno – chemiczne

Odpowiedzią producentów oczyszczalni przydomowych na takie zabiegi było rozwinięcie koncepcji oczyszczalni biologicznych poprzez dodanie chemicznego stopnia oczyszczania ścieków. Powstały w ten sposób oczyszczalnie biologiczno-chemiczne. Jak jednak działają takie oczyszczalnie? Technologia polega najczęściej na czterech etapach: strąceniu fosforanów i zamianie ich na formę nierozpuszczalną w wodzie, koagulacji (neutralizacja ładunku powierzchniowego fosforanów i tworzenie ich wodorotlenków w celu wydzielenia pozostałych, mniejszych cząstek), flokulacji (łączenie się pozostałości w aglomeraty; dzieje się to zwykle wskutek mechanicznego mieszania zawiesiny, w przydomowych oczyszczalniach rolę tę odgrywa komora napowietrzania) i separacja cząstek stałych (usuwanie ich z układu). W niewielkich oczyszczalniach przydomowych jako koagulantu używa się zwykle siarczanu żelaza, sprzedawanego pod nazwą handlową PIX. Dodaje się go na przykład bezpośrednio do piaskowników lub przed wstępnym osadnikiem albo (najczęściej) do komory zawierającej osad czynny, tuż przed nią lub na dopływie do osadnika wtórnego. Strącony fosfor usuwa się ze ścieków wraz z osadem biologicznym. Jest to metoda bardzo efektywna, przy jej zastosowaniu usunięcie fosforu ze ścieków sięga do 95%.

Przeczytaj również: Samodzielny montaż przydomowej oczyszczalni ścieków.