Przepisy dotyczące przydomowych oczyszczalni

W niewielkich gospodarstwach domowych, położonych w oddali od sieci wodno-kanalizacyjnych do gromadzenia i utylizacji odpadów płynnych (ścieków) wykorzystywane bywają przydomowe oczyszczalnie ścieków. Instalację i uruchomienie takiego urządzenia regulują odpowiednie przepisy, zarówno prawa budowlanego, jak i ochrony środowiska. Przyjrzyjmy się im w skrócie.

Do użytku własnego niewielkich gospodarstw domowych dopuszcza się niewielkie instalacje, o przepustowości dobowej do 7,5 m³. W myśl art. 29 ust.1 pkt 3 Ustawy Prawo budowlane (Dz.U. 1994 nr 89, poz. 414) instalacja taka nie potrzebuje zezwolenia, a jedynie rejestracji w Starostwie Powiatowym (art. 152 Ustawy Prawo ochrony środowiska, Dz.U. z dn. 23 października 2013 r. poz. 1232). Składany wniosek powinien zawierać m.in. dane właściciela ze wskazaniem jego adresu zameldowania, adres miejsca gdzie przydomowa oczyszczalnia będzie uruchomiona, czas funkcjonowania instalacji (rozpisany na dni tygodnia i godziny), rodzaj i wielkość emisji oraz wyszczególnienie metod stosowanych w instalacji do jej ograniczenia. Użytkowanie można rozpocząć, jeśli w ciągu 30 dni od zgłoszenia wniosku organ administracyjny nie wyda decyzji odmownej. Sprzeciw zgłaszany jest w przypadku przekroczenia norm emisyjnych lub gdy instalacja nie spełnia norm ochrony środowiska: powinna być odpowiednio zabezpieczona, stosować właściwe dla obowiązujących przepisów rozwiązania technologiczne i być regularnie sprawdzana, zaś emisja – badana pod kątem zgodności zawartości z mocą przepisów prawa emisyjnego. Do wniosku powinna dołączona być mapka sytuacyjna z zaznaczonym szkicem instalacji i zaświadczenie od producenta o spełnianiu przez produkt po uruchomieniu norm ochrony środowiska. Inwestor ma obowiązek zgłosić uruchomienie przydomowej oczyszczalni ścieków najpóźniej w 30 dni przed jej rozruchem.

Domowe oczyszczalnie – warunki miejsca instalacji

Dobór miejsca instalacji przydomowej oczyszczalni ścieków nie może być przypadkowy. Przede wszystkim, działka, na której będzie działać urządzenie musi być działką o charakterze budowlanym oraz nie może mieć dostępu do sieci wodno-kanalizacyjnej (istnieje obowiązek przyłączenia). Ze względu na występujące zagrożenie bakteriologiczne, obszar drenażu rozsączającego powinien być oddalony od jedynego źródła wody przynajmniej o 30m (osadnika – 15m). Taki sam dystans powinien być zachowany w stosunku do źródeł wody na sąsiednich działkach. Instalacja powinna również zachować odległości buforowe, po 2m od granicy działki lub drogi gminnej i  3m od drzew i krzewów. W przypadku, gdy z instalacji wyprowadzane są odpowietrzenia, aby zamontować osadnik
w bezpośredniej okolicy domu odpowietrzenia te muszą się znajdować co najmniej 60cm powyżej górnej krawędzi okien i drzwi zewnętrznych.  W zależności od typu montowanego urządzenia ważny jest jeszcze rodzaj gleby. Jeśli jest to oczyszczalnia drenażowa, powinna być zainstalowana w glebach piaskowych lub z przewagą piasku, co ma zapewnić ściekom długi przepływ niezbędny do ich oczyszczenia.

Przeczytaj również: Ewolucja przydomowych oczyszczalni ścieków.