William Lindley to brytyjski inżynier, który w znacznym stopniu przyczynił się do budowy i usprawnienia systemu wodociągów w naszym kraju. Wraz ze swoimi synami budował sieci kanalizacyjne oraz wodociągowe, a także linie kolejowe w wielu europejskich miastach, w tym również w Warszawie. Jeśli interesujesz się tematyką związaną z biologicznymi oczyszczalniami ścieków, z pewnością zaciekawi cię również postać tego inżyniera.
Filtry Lindleya
William Lindley to światowej sławy specjalista, który stworzył miejską sieć kanalizacyjno-wodociągową w Warszawie. Budowę kanalizacji miejskiej zarządził prezydent stolicy Sokrates Starynkiewicz w 1876 r. Przez cztery lata Lindley pracował nad projektem i budową sieci, następnie pracę kontynuowali jego synowie. W taki oto sposób w 1886 r. mieszkańcy Warszawy mogli cieszyć się czystą wodą. A wszystko to za sprawą filtrów Lindleya. Jego projekty realizowane były również w innych miastach, w tym m.in. Lwowie, Jeleniej Górze, Włocławku czy Radomiu.
W ten oto sposób, pod koniec XIX wieku, czysta woda docierała do odbiorców. Było to możliwe za sprawą maszyn parowych oraz wieży ciśnień, dzięki której woda dostarczana była na wysokość nawet 40 metrów. Pobierana była oczywiście z Wisły.
Sieć wodociągowo-kanalizacyjna powstała wówczas ze specjalnie wypalanej cegły, która wykazywała odporność na wilgoć. Wykorzystano również bloki granitowe oraz z piaskowca. Oczywiście w ciągu kolejnych lat filtry Lindleya były udoskonalane i rozbudowywane, jednak projekt brytyjskiego inżyniera stanowił podstawę.
I co najważniejsze, warszawskie filtry zaprojektowane przez Lindleya służą do dziś. Jak to możliwe, że wciąż działają sprawnie? Lindley w swoim projekcie przewidział możliwość sukcesywnej rozbudowy. Oprócz tego do budowy sieci wodociągowo-kanalizacyjnej użyto wysokiej jakości materiały. Fenomenalny projekt i precyzyjna budowa sprawiła, że było to rozwiązanie, które służy przez setki lat. Nie ma więc nic dziwnego w tym, że Zespół Stacji Filtrów Williama Lindleya zyskał status pomnika historii w 2012 r., co oznacza, że są zabytkiem nieruchomym o szczególnym znaczeniu dla kultury Polski.
